Kiev, Budapest, reizigersgedachten en weer thuis!

We zijn weer thuis!
Maar bij deze nog de laatste verslaglegging van ons Transsibretourtje... :-), om het verhaal compleet te maken.
Eerst nog een flinke terugblik in de vorm van reizigersgedachten, daarna gedachten afgewisseld met (de ook welbekende chronologische) stukjes over de laatste stops van deze reis.
En nog een paar foto's die jullie tegoed hadden in de bijlage.

Achtergebleven reizigersgedachten:
Kashgar hoort niet in China, maar in Arabië te liggen.

Later:
Waarom weet niemand dat Kirgizië gruwelijk mooi is?

Later:
Verjaardag; wakker worden op 3016m, nog voor het ontbijt in de blote kont een duik in het meer waarnaast de yurt geparkeerd staat, om vervolgens een hike van een uurtje of 5 te voltooien. In totaal denk ik niet veel meer dan 20 mensen gezien op de hele dag. Weer eens wat anders. Ik heb er van genoten!

Later:
Nothing is easy above 2500m (wie zei dat ook al weer Beer?)
Gemiddelde hoogte Kirgizië = 2750m!

Later:
Goed dat Deawoo veel verschillende modellen heeft, anders zou iedereen in Uzbekistan dezelfde auto rijden.

Later:
Als in een land iedereen heel snel veel briefjes geld kan tellen, wordt het tijd een paar nullen te verwijderen.

Later:
Zandstorm! Met de trein er dwars doorheen.

Later:
Kazachstan; niets te zien... tot de zonsondergang.

Eerder:
Tuurlijk wil ik graag dikke wollen sokken en dito das kopen terwijl het kwik in de trein ver boven de 30 staat. Helaas heb ik vandaag alleen geen geld op zak...

Later:
Nee hoor meneer de conducteur, het is geen enkel probleem dat u die twee enorme meloenen in ons bagage compartiment bij de tassen stopt.
Vreemd eigenlijk om meloenen te gaan vervoeren. De afgelopen 4 weken heb ik op elke straathoek bergen meloenen te koop gezien.

Later:
Grens Kazachstan, uitgaand.
In de open coupe met:
1. Dame van middelbare leeftijd, beetje indo uiterlijk. De naam Mata Hari komt bij me op.
2. Jongen van +/- 25. Duidelijk gevlucht uit Uzbekistan om in Moskou de vrijere mannenliefde te gaan bedrijven. Naam: René Klein (die van Mr. Bleu. Ik zie hem nog liggen bij Paul de Leeuw. Hij lijkt ook sterk)
3. Willem van Hanegem. Het is hem echt. Wenkbrouwen lopen door, kan niet schrijven (anderen moeten alle formuliertjes invullen voor hem), zegt niet veel, maar soms is het grappig.
4. Neutrale man.
De eerste controleerpet komt binnen om de paspoorten in te zien en in te nemen. Niet veel commentaar, alleen bij Mata Hari zegt hij iets. Mata Hari betrekt een beetje en blijft vervolgens enigzins zenuwachtig. Mata Hari heeft de reis al eerder gemaakt en fungeert een beetje als gids voor René Klein. Ik verdenk haar ervan een dubbele agenda te hebben. Wellicht is ze spion. Als de controleerpet weg is, wordt er door René Klein een pakketje dollars uit zijn broekzak gehaald die hij aan Mata Hari geeft. Met enige vertraging verdwijnt het pakketje onder een kussen. Ook Mata Hari heeft nog wat geld waar ze mee moet rommelen. Na een zenuwslopende pauze worden er "random" mensen naar het hokje van de conducteur geroepen waar de ondervraagpet tijdelijk kantoor houdt. Ook Mata Hari en René Klein zitten erbij. De laatste zelfs twee keer. Dan worden een 6-tal mensen gemaand spullen te pakken en van de trein te gaan. Uiteraard zijn de usual suspects erbij. Mata Hari pakt één van haar twee tassen en laat de andere onder mijn bed staan. René Klein heeft alleen een rugzak (hij wordt dan ook een beetje met voedsel door anderen in leven gehouden) en met de staart tussen de benen druipen ze af. Geen idee of ze nog terug komen. Is hun visa niet in orde? Zijn ze op een andere manier verdacht? Ik bedenk maar alvast hoe ik uit kan leggen dat de achtergebleven tas van Mata Hari niet de mijne is.

Eerder:
Zou het schadelijk voor dat 5 jarig jongetje zijn dat hij de buis waar iedereen aan vasthoudt aflikt?

Kiev 2-5 augustus
We waren in Kiev gebleven met het verslag, waar we aankwamen na 65 + 11 uur treinen... gelukkig konden we vrijwel direct onze kamer in en douchen, HEMELS is dat na 3,5 dag in de (zacht uitgedrukt, warme) trein!
De rest van de eerste dag hebben we gerommeld (internet, wasje draaien in het hostel, lekker kartoffi = gepofte aardappel met vulling eten, rondje in de buurt) en kwamen onze vrienden Minou en Tj ook aan in Kiev. Tj is mede-eigenaar van het hostel (the Hub Hostel) waar we verbleven. Prima hostel op handige locatie in het centrum, met leuke binnentuin vol zitzakken, waar we dus regelmatig een biertje hebben genuttigd. De dagen in Kiev hebben we de stad bekeken: Dnjepr rivier, Lavra klooster, de Kievse versie van het vrijheidsbeeld, de Kievse versie van Montmartre en veel kerken. Sappig detail: bij de Sofiakerk was het nogal druk, hing een apart sfeertje en waren veel fotografen aan het posten. Minou trok de stoute schoenen aan en informeerde bij een fotograaf wat er aan de hand was. Bleek Madonna (ja die enige echte) de kerk aan het bezichtigen te zijn! En wij waren op hetzelfde moment in de kerk als zij, maar we hebben haar niet gespot! Even later... vanaf de Bell Tower uitkijktoren bij de Sofiakerk hebben we haar wel even van bovenaf bespied en met haar complete gevolg in vier dikke hummers zien vertrekken naar de volgende kerk. Kiev is een leuke Oost-Europese stad, er is niet superveel te zien, maar de sfeer is goed: veel terrasjes, straatjes, winkeltjes, wat ons betreft beter dan Moskou. Maar het haalt het natuurlijk niet bij Budapest (of ben ik bevooroordeeld? ;-)).

Gedachten:
Top irritante mensen:
1. De poetser van een kerk in Kiev die me beschuldigt van het maken van foto's in de kerk. Zelfs na het laten zien van de laatste foto (buiten genomen) gelooft hij me niet.
2. De taxichauffeur in Xi'an die zich als gids wilde profileren om zo meer te kunnen vangen dan de afgesproken prijs. Waarmee hij ons bezoek aan het terracotta volk flink negatief beïnvloedde.
3. De vrouw die het raampje dicht wil hebben terwijl het 400 graden in de trein is. Goed dat ik het raampje eerder gesaboteerd heb.
4. De mensen van Jekaterinenburg die van hun park een vuilnisbelt maken.

Budapest 6-10 augustus
Afscheid genomen van Tj in Kiev, en samen met Minou de nachttrein naar Budapest genomen. Het was hetzelfde liedje als van Moskou naar Kiev: helaas 2x 's nachts wakker worden voor paspoortcontrole. En tussen de paspoortcontroles door wisselt de trein op een onchristelijk tijdstip ook nog even de wielen, want we komen weer in Westerse regionen. De eerste dag in Budapest is het veeeeeel te warm, maar wij beklimmen toch heldhaftig (puffend dan toch) de Varhegy, de kasteelheuvel aan de Buda-zijde. Het is leuk om weer in Budapest te zijn, het was alweer 7 jaar geleden, dus er zijn nieuwe dingen en oude herinneringen worden opgefrist. We ontmoeten nog gezellig mijn Hongaarse vriendin Agnes en haar familie in een park net buiten Budapest, bekijken ook de Pest-zijde van Budapest en bubbelen in één van de spa's van Budapest (voor wie ze kent, die in het stadspark met het buitenbad, mooi en heerlijk!). De laatste twee dagen in Budapest gaan we naar het Sziget festival... net als blijkbaar 25.000 andere Hollanders - bizar, overal hoor je Nederlands. Dat is wel een beetje jammer als je denkt nog (ver) op reis te zijn... ;-( Verder is het wel een leuk festival, beetje à la Lowlands, met veel podia, veel eettentjes (goed voor food addicts zoals Minou en Ineke), bijna-100%-mooi-weer-garantie. Het wordt gehouden op Obuda-eiland, een eiland in de Donau iets ten noorden van het centrum van de stad. Ik zou er geen week vrij voor nemen, maar als je toch naar het oosten van Europa wilt en een paar daagjes wilt festivallen, dan is het goed vermaak!

Gedachte:
Ooit een rolstoeler zien crowdsurfen?

Later:
Ik hou er wel van als er een flinke neger op het podium in een volle tent tegen ons aan staat te schreeuwen.

Later:
Pff, 4 uur in München en Arjen Robben niet eens gezien.

Weer thuis!
Vanuit Budapest is Minou naar huis gevlogen en zijn wij op de trein naar München (7 uur vanuit Budapest) gestapt, waar we nog lekker een schnitzel hebben gehapt, voordat we op de nachttrein naar Arnhem gingen. Op zaterdagochtend kwamen we om half 9 thuis op ons schip aan... waar 'niks' veranderd is en alles heerlijk snel went :). Want thuis is ook wel weer lekker, nadat we:
- 20.000km hebben gereisd
- 9 grenzen zijn overgestoken (en een paar Schengen-grenzen, maar daar merk je niks van, wat een luxe is Europa toch!)
- 3218 foto's geknipt hebben
- veel culturen in elkaar hebben zien overlopen
- een beetje beter Russisch spreken (maar nog steeds geen Chinees :))

PS. Gedachten:
Ik prijs me gelukkig. Wat een reis! Met het eerste gedeelte door het vreemde Rusland met de eindeloze bossen, de enorme hoeveelheid gouden koepeltjes, de wodka, de steeds minder verkochte njet en het enorme meer. Dan de tweede cultuuromslag naar Mongolië. Een prachtland. Groene heuvels zonder wegen, met paarden en gers. Heerlijk om door de uitgestrekte vlaktes te lopen. Blij dat ik hier eindelijk ben geweest. Een goede week later de derde en misschien wel grootste verandering: China. Beijing om te beginnen. Veel mensen, mooie gebouwen met totaal andere architectuur en heerlijk eten. Maar natuurlijk ook de Verboden Stad en de Muur. Bovenal is Beijing het eindpunt van de enige reis waarvan ik al zo'n 15 jaar wist dat ik hem ging maken: de Trans-Mongolië express. Een lang gekoesterde wens is eindelijk in vervulling en wat mij betreft precies op tijd. 4 weken hebben we alleen maar naar het oosten gereisd. Maar wat een geluk, ik hoef niet terug te vliegen (gelukkig houdt mijn schatje ook van treinen). Terug richting het westen dus. De route wordt deze keer voor een groot gedeelte bepaald door een volgende historische route: de Zijderoute. 5 weken hebben we de tijd om de verloren uren (tijdzones) weer terug te winnen. Door China om te beginnen. Het Terracottaleger maakt indruk, maar ook het landschap imponeert. Het westen van China brengt al volledig de Arabische/Moslim sfeer.
Na de drukte van de Chinese steden de enorme rust van Kirgizië. Nog mooier dan Mongolië! Prachtige bergen, heerlijke meren en mooie vriendelijke mensen. In dit land hebben we enorm genoten.
De laatste vreemde cultuur die we absorberen is in Uzbekistan. Zeer gesloten, veel controles, alles is een beetje moeilijk. Maar als je dan in de straten van Samarkand loopt is alles snel vergeten. Ons laatste punt op de zijderoute met de vele betegelde mausoleums en moskeeën. Dezelfde straten waar niet alleen vele handelsreizigers al eeuwen doorheen lopen, maar ook Karel de Grote, Genghis Khan, Amir Timur, de Turken, de Bolsjewieken en zo nog wat tot de verbeelding sprekende mannen en volken hebben hier hun voetprint achtergelaten.
Hier verlaten we de Zijderoute en gaan we naar het iets minder gecompliceerde Kiev. Goed eten, lekkere biertjes en gouden koepels. Mooie stad. Tot slot nog herinneringen ophalen in het prachtige Budapest en de laatste 2 niet-reisdagen besteden aan Sziget festival. Relax. Uiteindelijk gewoon met de trein in Nijmegen aankomen. Wat een reis, wat een afstanden, wat een plezier, wat een goed gezelschap!
Volgend jaar een weekje Engeland? Ik heb er nu al zin in!

Voorlopig is dit de laatste blog die we knippen en plakken...
Dank aan alle lezers en reageerders voor het virtueel meereizen!