Kyrgyzstan en Oezbekistan

17-25 juli Kyrgyzstan

Kyrgyzstan is in een woord WOW! Wat een enorm mooi, afwisselend, groen, waterrijk en bergachtig land.
De gemiddelde hoogte van het land is 2750 meter, dus erg hoog, maar er zijn ook bergen van 7000 meter. Wij hebben zo'n 5 bergpassen overgestoken, in 2 bergmeren en 1 bergrivier gezwommen en heel veel keer geslikt in de auto om de oren weer vrij te krijgen van het hoogteverschil ;-).

We kwamen via de Torugart Pass vanuit China Kyrgyzstan binnen, na 8 paspoortcontroles kregen we (eindelijk, haha) van onze Kyrgyzische chauffeur een hartelijk 'Welcome to Kyrgyzstan'. Deze grens wordt niet heel veel door toeristen gebruikt en je moet een Chinees hebben die je op de top van de pas brengt en een Kyrgyz die je daar weer afhaalt, anders mag je er niet door. Het eerste Chinese checkpoint was zo'n 100 km voor de grens, daarna nog een checkpoint en dan de top, onderwijl nog 2x je paspoort laten zien bij een hek. Pas als je bij de eerste Chinese check bent geweest, mag je Kyrgyzische contact richting de top gaan rijden - dan ben je er dus ongeveer tegelijkertijd. Wat een toestanden, maar wel mooi om mee te maken - zeker gezien het landschap rondom de grens enorm ruig en bergachtig was.

Onze chauffeur (en tegelijk gids) in Kyrgyzstan was een zeer gezellige humorvolle Kyrgyz genaamd Sagynbek, maar voor ons Sacha (toch makkelijker) of lieflijk toegeroepen bij aankomst bij de slaaplocaties als Sachka. Hij sprak ongeveer zoveel Engels als ik Russisch, dus al met al kwamen we er wel. Hij deed, als het een echte gezelligerd betaamd, ook veel met handgebaren - dus kon Pim er ook nog wat mee. Wel veel Russisch bijgeleerd (ook Pim met zijn talendeukje :)).

In Kyrgyzstan was het de eerste dagen (hoger gebied) - zeker na China - frisjes en tijdens de avond en nacht zelfs superkoud. Echt weer even alle registers in de tas open om zoveel mogelijk warme kleren aan te doen! Dat was wel even lekker, maar brrrrrrrrrrrrrr soms.
We hebben in Oost-Kirgizie de Tash Rabat Caravansarai bezocht, de enige stenen overnachtingsplaats van de Zijderoute-karavanen die nog overeind staat. Het is maar een stenen gebouw, maar je verbeeld je toch dat er allerlei Kyrgyzen, Tajiken, Oezbeken, Chinezen en Kazachstanen met al hun handelswaar en paarden hebben geslapen vroeger.

Daarna ging het met een hele mooie lange rit over zowel goede wegen als hobbelwegen - via een verstopte waterval (waar we nog gefermenteerde merriemelk kregen aangeboden van een picknickende Kirgizische familie, jum-ahum), naar het Song-Kol meer op 3016m. Daar zijn we op de volgende ochtend voor het ontbijt in het meer gesprongen - geen slecht begin van Pims verjaardag, die we ook nog gevierd hebben met Kirgizische cognac (geregeld door onze Sacha).

Vanaf het Song-Kol meer zijn we door de bergen in 2 dagen naar Kyzart Village gewandeld. Onderweg hebben we diverse stops gemaakt. Eerst bij een yurt bij een riviertje, waar we gebakken vis voor lunch kregen. Daarna geslapen in een yurt (ronde hut) op de berg op 3014m (KOUD!, maar ze hebben heeeeeele dikke dekens, dus in bed wel prima). De bergen zijn alle kleuren van een verfpalet groen, supermooi. En overal kom je schapen, koeien of paarden tegen - vaak zonder herder, want die zoekt ze 's avonds op vanuit zijn yurt met een verrekijkertje en gaat ze dan halen voor de nacht. Oh ja, en marmotten, onwijs dikke marmotten die supersnel in hun hol schieten als je voorbij komt.

In Kyzart Village bleven we niet, want we waren wel op tour... dus we moesten soms wel wat afstanden afleggen. Die middag dus doorgereden naar Kyzyl-Ol in de bergen, alwaar we lekker konden douchen in de rivier. De meeste huizen in Kirgizie hebben geen stromend water en de wc is een gat in de grond (meestal van redelijke acceptabele standaard, soms met je neus dicht). Het zwemmen kwam dus soms als geroepen, ook al was het water een beetje chilly.

Hierna zijn we nog naar het natuurpark Sary-Chelek geweest, waar we weer een dag hebben gelopen. En dat hebben we geweten. Onze chauffeur en onze wandelgids (een jongeman uit het dorp) waren even vergeten te zeggen dat we lange broeken aan moesten. Bleek een tocht die niet echt over een pad ging, maar ook veel door hoog gras en struikgewas. De tocht was 4 uur en na 2 uur waren onze benen duchtig beschramd... en die van mij begonnen aardig pijn te doen. Pim heeft mijn benen ingepakt met broekspijpen van handdoeken en toen ging het wel weer. We hebben ze maar getipt dat een lange broek wel vereiste is bij deze wandeling - die overigens supermooi is met veel wilde bloemen en een heerlijke picknick (aardappel, tomaten, twee gekookte eieren en verse yoghurt van de koe van de gastfamilie).

Sary-Chalek was de een na laatste stop in Kyrgyzstan. De stad Osh, waar we hebben overnacht voordat we de grens overgingen, was aardig, maar niet zo bijzonder. En tjonge, wat een grens. Wij kregen een voorkeursbehandeling als toeristen: waarover je je dan wel schuldig voelt tegenover de lange rij andere wachtenden - maar het is ook wel fijn om niet uren bij de grens te staan, zeker in zo'n ongeorganiseerd zooitje. Er was geen mooie rij, maar een enorm geduw en getrek en veel onduidelijkheid over in te vullen papieren (alleen in het Russisch).

25-29 juli Oezbekistan

Oezbekistan is wat minder toerist-friendly dan Kyrgyzstan (waar ze echt elke burger lijken te hebben voorbereid dat toeristen goed zijn voor het land) en een beetje raar. We zijn in de hoofdstad Tashkent geweest en daarna 2,5 dag in Samarkand. Deze laatste stad heeft bizar veel bezienswaardigheden voor een stad van 400.000, die ook nog eens fantastisch mooi zijn (denk grote gebouwen, ronde koepels en mozaiek).

Maar daarover wellicht een volgende keer meer... de trein naar Tashkent wacht ;-).

Groeten allemaal!

Ps. sorry geen foto's, kabeltje ligt in het hotel in Tashkent...