Van Ekaterinaburg tot Ulan Batar

Ha allen! Dank voor de leuke reacties!
Ik had eerder weer een verhaal geschreven... maar dat werd om zeep geholpen door de wegvallende internetverbinding bij het Baikal meer. Volgens Jelle Brandt Corstius moet je in Rusland nooit de waarom-vraag stellen, om frustatie te vermijden, dus gewoon: nieuwe poging ;-). En alvast SORRY - dit is een beetje een lang verhaal, doordat het bijna 2 weken omvat...

27 juni - Mongolie!
Vanochtend om 06.10u lokale tijd aangekomen in Ulan Batar (Mongolie dus). Het was even pittig wakker worden in een chaotische stad en meteen een hostel zoeken en kijken of we een tour konden vinden. En dat zonder ontbijt op... dat kan ik nl. niet zo goed, haha. Maar goed, hostel snel gevonden en uurtje later aan traditioneel Mongools ontbijt: soort gevulde deegbuidels met gehakt. Jammie (echt heus niet slecht!).
Inmiddels de stad verkend en heeeeeel veel door de plassen gelopen. In deze stad zijn nog meer kuilen en zandstukken in wegen dan in Rusland - en het regende de hele dag, dus het was een heus waterballet.
We gaan morgen of overmorgen op een tour van 6 dagen met een jeep (of een echt UAZ-busje, zo'n coole oude Russische of komen ze uit een van de Stannen?). Vandaag de stad bekeken en vooral het grote klooster Gandan Khiid was erg de moeite waard: er staat een boeddhabeeld van 26.5 meter in het hoofdgebouw - dat verder prachtig aangekleed is. We hebben geconcludeerd dat het boeddhisme heel fijn vredig, kleurrijk en vrolijk georienteerd is, toch maar eens meer over lezen binnenkort.

20-25 juni - Irkutsk en Baikal
Op 20 juni kwamen we in de leuke studentenstad Irkutsk aan. Gezellig stad met erg vriendelijke mensen. Voor lunch meteen overheerlijke blini (pannekoekjes) verorbert in de Blinnaya (soort kantinerestaurant / voormalig gaarkeuken, met prima eten, maar geen aankleding). Daarna op zoek gegaan naar onze tickets Irkutsk - Ulan Batar. Die moesten we afhalen bij reisagent Baikal Complex. Dat kantoor bleek ergens totaal in de buitenwijk van Irkutsk te zitten. Meer dan een half uur met de bus (nadat we na een uur eindelijk de juiste bus hadden gevonden) en dan nog zoeken naar het juiste gebouw. Een aardige jonge-Rus-man hielp ons en wij naar binnen aan de achterkant van een grijze flat. Vijf hoog in het brakke complex van een aardige Russische kantoordame de tickets ontvangen en toen weer terug naar de stad. Met de bus natuurlijk - wij trots dat we geen taxi hebben genomen (maar wel 3 uur bezig geweest met tickets ophalen, haha).
Op het station nog onze e-tickets voor latere reisstukken (Tashkent-Moscow en Moscow-Kiev) ingewisseld voor echte Russische biljetten - dat ging super eenvoudig. Goed geregeld!
Daarna sightseeing, biertje drinken en eten in een hippe kantine.

De volgende dag op naar het Baikal meer! Dat meer is een beetje vreemd en niet lekker... niet lekker om in te zwemmen dan. Mijn voeten erin gezet, en die verkoelden zo (het water was ca. 5 graden) dat we het zwemmen maar uitgesteld hebben tot warmere meren. En waarom vreemd?
- Er wordt bijna niet gewatersport op dit immense meer!
- Je kunt de overkant niet zien! Tenminste op de meeste dagen, als het enigszins heiig of bewolkt is.
Het is ook een mega-meer, geloof meer dan 1600 meter diep en heel lang en breed.
Maar het is wel ook errug mooi!

Langs het meer hebben we twee wandeltochten gemaakt. De eerste van 18km naar het volgende dorpje genaamd Bolshie Koty. We lopen met een Duitse die nog leuke verhalen over Rusland heeft, omdat ze er net 2 jaar heeft gewoond. Door de bossen en langs het meer. Over stroompjes waar Pim bruggetjes over improviseert. Langs heel veel mooie bloemen. Na 6,5 uur bereiken we het dorpje dat alleen in de winter per auto bereikbaar is, als het meer helemaal is bevroren. Gelukkig gaat er een ferry terug, want we zijn aardig moe gelopen.
De tweede start aan de andere kant van de Angara (rivier die bij 'ons' dorp in het Baikal stroomt). We nemen de ferry naar 'Port Baikal'. De naam roept heel wat mooie beelden op, maar het is een dorpke van niks, behalve dat hier de oude Circumbaikal Railway begint. We lopen een heel stuk over de rails langs het meer - hier komt nog maar 4x per week een trein, dus het is wel veilig. Leuk om een keer op de rails te zijn zonder in een trein te zitten :).
Bij het meer verder nog het toeristendorp uitgekamd, fantastische Omul (traditionele vis uit het meer) gegeten en vodka gedronken.

Oh ja en de Duitse heeft ons even kennis laten maken met een belangrijke Russische hobby: pitten pellen! Zij had pijnboompitten bij zich, een flinke zak, en wij maar pellen en kraken. Wat een werk - nu weten we waarom die dingen zo duur zijn voor een klein zakje! It kills time zegt Irene, en daarom doen de Russen het bijvoorbeeld op lange-afstandstreinen. De Russen eten ook vaak zonnebloempitten en wij hebben ontdekt dat die fijner pellen zijn dan de duivelse pijnboompitten. Hoewel dat ook nogal monnikenwerk is vergeleken met chips of borrelnootjes ;-).

19-20 juni - Trein Krasnojarsk-Irkutsk
Treinen is heerlijk (@RuudB, echt niet saai hoor!). We zijn langs de mijlpaal halverwege Moskou-Beijing gekomen (niet gezien, was om 5u snachts). Veel uit het raampje kijken: Rusland is immens en kolossaal: eindeloos veel bos, taiga, toendra, velden, huisjes, dorpjes zonder wegen en af en toe een weg. We zitten alsof het lieve lust is en drinken af en toe een Baltika (Russisch bier, overigens sponsor van de olympische spelen in 2014 in Sochi - in de categorie Pivo = bier). Deze keer Baltika gekocht op het station van Novosibirsk. Over kolossaal gesproken, die stad heeft een mega-station, waar we 50 minuten stopten. Even pauze, rondje kuieren en de trein kan even (net als op ons schip) water laden. Elke wagon wordt even aangekoppeld en krijgt nieuwe liters. Het is eigenlijk geen reizen meer in Rusland, maar door de grote afstanden een soort leven op de trein...

17-19 juni - Krasnojarsk
In deze stad hadden we minder 'schik' dan in Irkutsk eigenlijk. Krasnojarsk was ons iets minder goed gezind... Het goedkope hotel bij het natuurpark zat vol, dus wij eindigden in een betaalbare kamer in een resort. Met luxe-3-gangen-ontbijt, dat wel :).
We wilden gaan hiken in het natuurpark, maar dat was gesloten door een bosbrand. We wilden met de boot naar het volgende stadje, maar deze hydrofoil ging alleen op zaterdag en zondag. We wilden 's avonds een half uurtje zwemmen in het resort, maar konden alleen een dagkaart voor 500 roebel (15 euro) krijgen - en het was echt geen subtropisch zwemparadijs - dus dat geld geen waard. Toen heb ik maar even de echte Hollander uitgehangen en uit de alleen-in-het-Russisch beschikbare hotelinformatie gepuzzeld dat gasten tussen 7-9u 's ochtends gratis mochten zwemmen. Dat werd dus een goed begin van de volgende dag!
Het alternatief voor de wandeling in het natuurpark werd een ubercoole rodelbahn, dus dat was ook niet slecht. Maar toch, Krasnojarsk was geen topper.

26 juni - Grens Rusland-Mongolie
Om een lang verhaal kort te maken: 5 uur stilgestaan bij de grens met Rusland (waarvan lekker 2,5 uur buiten de trein in het dorpje in de zon) en 2 uur stilgestaan in Mongolie (waarvan 45 minuten buiten). Dat is me nogal een onderneming, maar we zijn in Mongolie - super landschappen al gezien en nu maar kijken wat de volgende dagen gaan brengen........